De tijd gaat snel!
Door: Gabriëlle
Blijf op de hoogte en volg Gabriëlle
20 September 2009 | Suriname, Paramaribo
Als mensen mij vragen hoe lang ik blijf, vertel ik vijf maanden, maar ondertussen is er al 1 maand voorbij!! De tijd gaat snel. Wat heb ik allemaal gedaan??
Twee weken terug was ik uitgenodigd door pastor Robby voor een bruiloft. Ik ging er samen heen met Elionore en Stefano en nog 2 andere. Het was buiten Paramaribo zelf. We zouden om 17.00u. vertrekken met de taxi, maar uiteindelijk zijn we met een bus gegaan, hebben we een eind gelopen tot dat we niet meer wisten hoe we er moesten komen. Toch nog aangekomen met een taxi. Wij waren te laat, maar na ons kwamen er nog een heleboel. Het was een vrolijke, gezellige en drukke boel bij elkaar!! Ja, ja, ik was daar de enige blanke :) Toen de happening afgelopen was kregen we eten.
De volgende dag ben ik met 2 huisgenoten naar de Victory Outreach kerk gegaan.
2e week stage. Het leek wel of ik met 2 linker handen aan het werken was. Wat een verschil met Nederland. Wat in Nederland niet uit zou maken, maakt hier heel veel uit. Voor een afwasje in de spoelkeuken moet je handschoenen dragen. Een kruk is niet om op te zitten!
In deze eerste stageweken stond ik versteld van de cultuur. Wordt er gebeld van de OK(operatie kamer) dat er een patiënt opgehaald kan worden, dan kan dat nog wel een tijd duren voordat er werkelijk iemand het initiatief neemt deze patiënt te gaan halen. Ze eten eerst rustig verder, of zeggen dat het niet hun taak is, maar dat de middagdienst het maar moet doen. Sommigen zuster/broeders komen laat of zelfs niet opdagen terwijl ze op de dienstlijst staan. Je treft regelmatig een slapende zuster aan achter een deur of op het balkon. Het is normaal dat je tijdens je werk even om een boodschapje gaat. Ze klagen dat ze het druk hebben terwijl ze een halve werkdag op een stoel doorbrengen. Op de eerste dag werd mij duidelijk gezegd niet met een gsm te lopen, toch doen ze het hier allemaal. Wanneer ze bezig zijn met een patiënt en hun telefoon gaat af, dan laten ze de patiënt rustig liggen en lopen even weg om te telefoneren. Echt bizar!
In het ziekenhuis kom je veel diabetes patiënten tegen. Veel mensen blijven gewoon doorlopen en gaan te laat naar het ziekenhuis met het gevolg dat het niet te herstellen valt en een amputatie noodzakelijk is.
Sinds vorige week ben ik verhuisd naar de Gongrijpstraat. In deze straat wonen veel studenten en het is dicht bij het centrum. Twee keer per week ga ik naar salsales. Op vrijdagavond gaan we dan vaak samen eten met elkaar. Afgelopen dagen ben ik 2x wezen zwemmen en ben ik naar de dierentuin geweest. (heb je op een uur gezien:))
Op mijn stage krijg ik een warme maaltijd(rijst met kip of vis). Op vrije dagen ga ik vaak buiten de deur eten met andere studenten.
Dit was het van mijn kant, ik hoop ook van jullie te horen. En is het al koud in Nederland??
Bye,
Ps. ik gebruik niet mijn Ned.nummer. Dit is mijn nieuwe nummer: +597 8720378
Twee weken terug was ik uitgenodigd door pastor Robby voor een bruiloft. Ik ging er samen heen met Elionore en Stefano en nog 2 andere. Het was buiten Paramaribo zelf. We zouden om 17.00u. vertrekken met de taxi, maar uiteindelijk zijn we met een bus gegaan, hebben we een eind gelopen tot dat we niet meer wisten hoe we er moesten komen. Toch nog aangekomen met een taxi. Wij waren te laat, maar na ons kwamen er nog een heleboel. Het was een vrolijke, gezellige en drukke boel bij elkaar!! Ja, ja, ik was daar de enige blanke :) Toen de happening afgelopen was kregen we eten.
De volgende dag ben ik met 2 huisgenoten naar de Victory Outreach kerk gegaan.
2e week stage. Het leek wel of ik met 2 linker handen aan het werken was. Wat een verschil met Nederland. Wat in Nederland niet uit zou maken, maakt hier heel veel uit. Voor een afwasje in de spoelkeuken moet je handschoenen dragen. Een kruk is niet om op te zitten!
In deze eerste stageweken stond ik versteld van de cultuur. Wordt er gebeld van de OK(operatie kamer) dat er een patiënt opgehaald kan worden, dan kan dat nog wel een tijd duren voordat er werkelijk iemand het initiatief neemt deze patiënt te gaan halen. Ze eten eerst rustig verder, of zeggen dat het niet hun taak is, maar dat de middagdienst het maar moet doen. Sommigen zuster/broeders komen laat of zelfs niet opdagen terwijl ze op de dienstlijst staan. Je treft regelmatig een slapende zuster aan achter een deur of op het balkon. Het is normaal dat je tijdens je werk even om een boodschapje gaat. Ze klagen dat ze het druk hebben terwijl ze een halve werkdag op een stoel doorbrengen. Op de eerste dag werd mij duidelijk gezegd niet met een gsm te lopen, toch doen ze het hier allemaal. Wanneer ze bezig zijn met een patiënt en hun telefoon gaat af, dan laten ze de patiënt rustig liggen en lopen even weg om te telefoneren. Echt bizar!
In het ziekenhuis kom je veel diabetes patiënten tegen. Veel mensen blijven gewoon doorlopen en gaan te laat naar het ziekenhuis met het gevolg dat het niet te herstellen valt en een amputatie noodzakelijk is.
Sinds vorige week ben ik verhuisd naar de Gongrijpstraat. In deze straat wonen veel studenten en het is dicht bij het centrum. Twee keer per week ga ik naar salsales. Op vrijdagavond gaan we dan vaak samen eten met elkaar. Afgelopen dagen ben ik 2x wezen zwemmen en ben ik naar de dierentuin geweest. (heb je op een uur gezien:))
Op mijn stage krijg ik een warme maaltijd(rijst met kip of vis). Op vrije dagen ga ik vaak buiten de deur eten met andere studenten.
Dit was het van mijn kant, ik hoop ook van jullie te horen. En is het al koud in Nederland??
Bye,
Ps. ik gebruik niet mijn Ned.nummer. Dit is mijn nieuwe nummer: +597 8720378
-
20 September 2009 - 01:56
Priscilla:
Sjeempie!! Wat een bizar ziekenhuis verhaal!! Waar zwem je dan? Heb je al vrienden voor het leven gemaakt?
Het wisselt her van temperatuur. Laatst liep ik in mijn winterjas en was zelfs al aan het overwegen een must op te gaan zetten & vandaag liep ik in de stad met een driekwartsbroek en een t-shirt en had het warm... Typisch Nederlands dus! -
20 September 2009 - 07:30
Men:
Oh sweety!!! Love you so much!! go on!!!
We spreken elkaar snel weer met beeld en geluid ;-) JOEHOE!!!! -
20 September 2009 - 10:29
Sarah:
hahaha
Wanneer ze bezig zijn met een patiënt en hun telefoon gaat af, dan laten ze de patiënt rustig liggen en lopen even weg om te telefoneren. Echt bizar!
Echt belachelijk, als dat in Nederland gebeurd heb je direct een boze familie of erger nog: inspectie aan je broek hangen! -
20 September 2009 - 14:05
Gabrielle Hartman:
Lieve Gabrielle
bedankt voor je mooie lange brief.blijf a.u.b.goed gezond dat je zelf niet in dat ziekenhuis komt te liggen.die zwarten kunnen er mischien wel tegen maar jij niet denk ik.nu meisje pas goed op je zelf.groetjes van opa oma hartman doei. -
20 September 2009 - 18:57
Pauline:
Klinkt als behoorlijk veel fun daar in Suriname!!!!
Die maanden vliegen zo voorbij. We hebben net het familieweekend gehad hier, was echt super, heb echt een goede tijd gehad!
Kan me voorstellen dat het even wennen is aan zo´n andere ´ziekenhuis´cultuur, geweldig die verhalen.
-
21 September 2009 - 14:28
Papa:
Je maakt wel wat mee met zo'n stage
Wel knap dat je daar mee om kan gaan
lievegroetjesenkusjes -
21 September 2009 - 14:40
Jedidja:
heeee gaby
heerlijk weer wat van je te horen. echt een verschil met nl man!! leuke foto's trouwens.
ga by you are in my prayers. ik mail je binnenkort weer. je bent echt een kanjer.
miss you.
-
21 September 2009 - 18:44
Tante Annie:
Hoi Gabrielle,
Wat een verschillende manier van werken. Dat zal vast heel erg wennen zijn. Moet je straks weer omschakelen als je in Nederland terug komt en hier gaat werken. Maar ik ben er van overtuigd dat het hier toch echt beter geregeld is.
Bij ons gaat alles goed. Het is hier lekker nazomerweer met overdag nog zo'n 20 graden. Alleen 's ochtends vroeg en 's avonds merk je dat het veel frisser is dan wanneer het 's zomers 20 graden is.
Groetjes, ook van Oom Jan en Mariska! -
21 September 2009 - 21:27
(tante) Sylvia:
Heeeey Gabrielle,
Wat leuk om van jou te horen wat je tot nu toe hebt meegemaakt. Zo te horen een hele andere wereld. En wel erggg makkelijke types ook zo te horen. Ook leuk dat je salsalessen neemt. En inderdaad zeg, wat vliegt de tijd. Alweer een maand verder.
Een hele fijne tijd nog.
dikke kus van Sylvia -
21 September 2009 - 21:29
Sylvia:
Vergat even te zeggen, leuke foto's zeg.
doei -
22 September 2009 - 10:35
Gerrit:
Hoi Gaby Wat een durf ,Wat een ervaring ,geniet met volle teugen ,van alles wat rond je is veel liefs gerrit b -
23 September 2009 - 18:51
Nel:
Hoi Gabrielle
Hier even een krabbeltje van mij.
Wat heb jij al een boel beleeft . leuk om daar een kijkje in te nemen.
zou je hier niet moeten proberen om in geroosterd te staan op je werk maar niet komen opdagen B,D zou te klein zijn en Slapen in je diensttijd helemaal uit de boze. maar ja lands wijs lands eer zullen we maar zeggen nou meisje tot mails hou je haaks en Gods Zegen
knuffel -
24 September 2009 - 07:03
Ingrid Van Der Poel:
He Gabrielle,
Fantastisch om je zo te zien, daar in een andere wereld, en zo stralend!
Erg knap ook dat je deze opleiding doet, je bent een echte kanjer! Heel veel kracht, liefde en zegen voor jou! -
25 September 2009 - 11:56
Tante Belia:
Hoi Gabrielle,
Erg leuk om je verslagen uit dat verre land te lezen.
Je bent al aardig op je plekje zo te zien op de foto's.
Veel succes en veel liefs, X -
28 September 2009 - 19:52
Hotske:
WIldwest in paramaribo haha
Je zou moe worden van het wachten op je werk.
Lopen ze ook weg tijdens de operatie?-geslaagd en patient dood zeker
Die blauwe jurk staat je goed zeg.
Veel zegen en geduld -
29 September 2009 - 17:01
Talitha:
Hey Lieve Gabrielle!
Hoe is het daar? Wat leuk om alles te lezen wat je mee maakt..!! Ik hou de site goed in de gaten! Heel veel succes nog.. en veel liefs, je nichtje Talitha
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
