In de grote stad Manila

Ik wilde graag relaxed beginnen aan mijn reis en dit gebeurde ook. Na mijn werk op zondag ben ik naar Youth With A Mission (YWAM) in Amsterdam gegaan. Het was bemoedigend om zoveel zendelingen te ontmoeten. Het raakte mijn hart dat mensen van over heel de wereld in Amsterdam zijn om voor ons land te bidden en in verschillende projecten werkzaam zijn. Hier heb ik 2 dagen overnacht.

Dinsdagochtend met de trein naar Schiphol. Mijn vlucht werd om de paar uur uitgesteld. Na 7uur wachten kregen alle passagiers te horen dat we naar een hotel gebracht zouden worden. Daar kregen we een diner en de volgende dag een ontbijt.

Een vertraging van 25 uur zorgde ervoor dat mijn reisschema werd gewijzigd. Ik kwam nu op donderdag 11 april aan in Manila. Daar stond ik met mijn koffer op zoek naar hotel. Ik nam een taxi en deze bracht mij naar een hotel. Ik vond ’t niet zo’n aangenaam hotel. Beetje kaal. Toen ik op de liftknop had gedrukt om naar beneden te gaan stond ik ineens in een garage met allerlei troep en gereedschap. Gelukkig had ik maar geboekt voor 1 nacht.

Ik had ’t allemaal niet zo bedacht. Het was wel even wennen om zo alles zelf uit te zoeken en te ontdekken. Maar het ging mij redelijk goed af. De volgende dag werd ik wakker om 6uur. De zon scheen al volop. Ik ging er snel uit. Had mijn koffer al gereed gemaakt voor vertrek. Ik kon de ontbijtzaal niet vinden. Samen met een andere hotelgast gingen we door heel het hotel tot 7 hoog, maar nergens een ontbijttafel te zien. Bleek het buiten het hotel te zijn, in een eettent bij de buren! Daar kreeg ik koffie met rijst en een spiegelei en de keuze uit vis of varken. Welkom in de Filippijnen! Na ’t ontbijt heb ik mij uitgecheckt en heb ik een tricycle (fietskarretje) genomen en daarna een bus naar een ander hotel in Cubao. Dit is namelijk de plaats waar ik zaterdag Angel Galarce (contactpersoon) ga ontmoeten en samen met haar naar de conferentie van YWAM zal gaan.

Het was wel even schrikken toen ik in mijn hotelkamer kwam in Cubao. Het was zo donker, uiteindelijk had ik de lichtknop gevonden voor groot licht. Geen ramen in deze kamer! Dit hotel is wel schoner dan de eerste. Wanneer je personeel tegenkomt maken ze een hoofdbuiging als groet.

Op straat noemen ze mij allemaal ‘Hi Mam’. Veel mensen kijken mij hier na. Ik steek boven iedereen uit en ben de enige met blauwe ogen. Het straatleven is chaotisch. Veel mensen en overal verkeer.

Ik zie uit naar morgen. Ik ga dan vele zendelingen ontmoeten en ook een aantal bekende terug zien.

Bedankt voor al jullie reacties! Is ontzettend leuk en bemoedigend om te lezen :)